سندروم تونل کارپال چیست؟
سندروم تونل کارپال (CTS) مجموعه ای از علائم و نشانه هایی است که به دنبال فشرده شدن عصب میانی در داخل تونل کارپ مچ دست رخ می دهد. علائم این بیماری معمولا شامل بی حسی، پارستزی و درد در ناحیه مچ دسا است. این علائم ممکن است با تغییرات عینی در حس و قدرت ساختارهای عصب میانی در دست همراه باشد یا نباشد.
سندرم تونل کارپال یک اختلال دردناک در مچ و دست است. تونل کارپال تونل باریکی است که توسط استخوان ها و سایر بافت های مچ دست شما تشکیل شده است. این تونل از عصب میانی شما محافظت می کند. عصب میانی به شما کمک می کند تا شست و 3 انگشت اول هر دست را حرکت دهید.
سندرم تونل کارپال زمانی رخ می دهد که سایر بافت های تونل کارپ (مانند رباط ها و تاندون ها) متورم یا ملتهب شوند. در این وضعیت به عصب میانی فشار می آورند که باعث درد یا بی حس شدن بخشی از دست شما شود.
فهرست مطالب
علائم سندروم تونل کارپال چیست؟
علائم سندرم تونل کارپال شامل موارد زیر است:
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست و انگشتان، به خصوص انگشتان شست، اشاره و وسط.
- درد در مچ دست، کف دست یا ساعد. برای تسکین می توانید دست خود را تکان دهید یا مالش دهید.
- بی حسی یا درد در شب بیشتر از روز است. ممکن است آنقدر بد باشد که شما را بیدار کند.
- دردی که با استفاده بیشتر از دست یا مچ دست افزایش می یابد.
- مشکل در گرفتن اجسام، مانند دستگیره در یا فرمان ماشین.
- ضعف در انگشت شست شما
چه چیزی باعث سندروم تونل کارپال می شود؟
انجام حرکات یکسان دست می تواند به سندرم تونل کارپال منجر شود. بیشتر در افرادی که شغلشان نیاز به نیشگون گرفتن یا خم شدن مچ دست دارد، شایع است. افراد در معرض خطر عبارتند از افرادی که از رایانه استفاده می کنند، نجارها، چکرزهای مواد غذایی، کارگران خط مونتاژ، بسته بندی های گوشت، موسیقیدانان و مکانیک ها. سرگرمی هایی مانند باغبانی، سوزن دوزی، گلف و قایق رانی گاهی اوقات می توانند علائم را ایجاد کنند.
زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند. همچنین تمایل به ارثی دارد. این بدان معناست که در خانواده اجرا می شود.
سندرم تونل کارپال همچنین ممکن است در اثر آسیب به مچ دست، مانند شکستگی، ایجاد شود. یا ممکن است ناشی از بیماری هایی مانند دیابت، آرتریت روماتوئید یا بیماری تیروئید باشد. سندرم تونل کارپال نیز در چند ماه آخر بارداری شایع است.
سندروم تونل کارپال چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک احتمالاً از شما در مورد علائم شما سؤال خواهد کرد. او ممکن است شما را معاینه کند و از شما بپرسد که چگونه از دستان خود استفاده می کنید. پزشک شما ممکن است این آزمایشات را نیز انجام دهد:
پزشک ممکن است به داخل مچ دست شما ضربه بزند. ممکن است احساس درد یا احساسی داشته باشید که شبیه شوک الکتریکی است.
ممکن است پزشک از شما بخواهد که مچ دست خود را به مدت 1 دقیقه به سمت پایین خم کنید تا ببیند آیا این باعث علائم می شود یا خیر.
پزشک شما ممکن است آزمایش هدایت عصبی یا آزمایش الکترومیوگرافی (EMG) را تجویز کند. آنها از این آزمایشات استفاده می کنند تا ببینند آیا اعصاب و ماهیچه های بازو و دست شما اثرات معمول سندرم تونل کارپال را نشان می دهند یا خیر.
آیا می توان از سندروم تونل کارپ پیشگیری کرد یا از آن جلوگیری کرد؟
اگر کارهای یکسانی را بارها و بارها با دستان خود انجام می دهید، سعی کنید دستان خود را برای مدت طولانی خم نکنید، دراز نکنید یا نچرخانید.
- با بازوهایتان خیلی نزدیک یا خیلی دور از بدنتان کار نکنید.
- مچ دست خود را برای مدت طولانی روی سطوح سخت قرار ندهید.
- دست ها را در حین انجام وظایف کاری عوض کنید.
- مطمئن شوید که ابزاری که استفاده می کنید برای دستان شما خیلی بزرگ نباشد.
- به طور منظم از حرکات مکرر دست استراحت کنید تا به دست ها و مچ دست ها زمان استراحت بدهید.
اگر زیاد از کیبورد استفاده می کنید، ارتفاع صندلی خود را طوری تنظیم کنید که ساعدتان هم سطح با صفحه کلید باشد و مجبور نباشید مچ دست خود را برای تایپ خم کنید.
بسیاری از محصولاتی که می توانید بخرید، مانند تکیه گاه مچ برای صفحه کلید کامپیوتر، قرار است علائم سندرم تونل کارپ را کاهش دهند. برخی از افراد ممکن است پس از استفاده از این محصولات درد و بی حسی کمتری داشته باشند، اما برخی دیگر ممکن است افزایش درد و بی حسی داشته باشند.
